update!

Deze blog draag ik op aan de door jullie veelgestelde vragen: 'Hoe is het met je' en ' wat heb je allemaal gedaan'  :)

Ik ben vandaag in Melakka aangekomen waar ik de komende twee dagen zal blijven. Maxime (het Nederlandse meisje) en Tash (het Engelse meisje) zijn nog steeds bij mij en we kunnen het ontzettend goed vinden samen. We reizen sinds het einde van het project samen en alles bevalt prima! Na Melakka zullen we naar Singapore gaan waar ik het neefje van Donny ga ontmoeten. Heb er echt ontzettend veel zin in Donny! Hierna zullen onze wegen splitsen: Tash vliegt de 27e terug naar Engeland... Maxime en ik hebben dan nog 5 dagen samen waarvan we nog niet precies weten hoe we die gaan doorbrengen. Het is de 31e in ieder geval independence day in Maleisie dus dan willen we sowieso in Kuala Lumpur zijn (ook wel handig, gezien we de 31 vliegen: Maxime naar Nederland en ik naar Bangkok).

De afgelopen weken ben ik dus bezig geweest met een  project over HIV/AIDS. Heb hier heel veel van geleerd. Niet alleen over het probleem zelf, maar ook over de cultuur in Maleisie en hoe moeilijk het is om het cultuurverschil te overbruggen. Zo hebben ze hier een echte 'wij'  cultuur. Dit betekent dat ze tig selfies maken van de groep waarmee ze op pad zijn (of groupfies zoals ze dat noemen) en natuurlijk zijn ze aanwezig op elke vorm van social media die je maar kunt bedenken (niet dat ik daarmee wil zeggen dat we dit in de Westerse cultuur niet doen). Deze 'wij' cultuur houdt ook in dat ze heel afhankelijk zijn van elkaar. Ze leren niet voor zichzelf te spreken en wachten continu af totdat iemand anders een besluit neemt. Dit is iets waar we binnen het project veel tegenaan gelopen zijn: Wij Westerse meiden (2 Nederlanders en een Engelse) namen continu alle besluiten, zonder onze input was er uberhaupt geen input (de 3 anderen in het project waren afkomstig uit Libanon en Taiwan). Anyhow, het was super leerzaam om dit te ervaren in de 'echte' wereld. Er zijn veel dingen die je over van alles kunt leren door te lezen, maar het lampje gaat pas echt aan als je het in levende lijve ondervindt.

Back to the travelling part: De eerste paar dagen was ik alleen met Maxime en Tash in Penang. Dit is een eilandje aan de Westkust van Maleisie. In de hoofdstad Georgetown hebben we 3 nachten geslapen. Je hebt hier hele mooie clan jettys (vlonders in het water), street art en natuurlijk Chinatown en Little India. Het is hier heerlijk vertoeven als je van cultuur houdt: Heel Georgetown is UNESCO gebied. We hebben een berg beklommen (lees: 830 meter hoog, helaas zeer steil en dus erg vermoeiend in de hitte) en zijn naar het strand gegaan aan de andere kant van het eiland. Openbaar vervoer is goed geregeld hier.Niet dat we het nodig hebben, alles gaat te voet.

Volgende stop was Langkawi: een eiland net boven Penang aan de Westkust. Niet wetende wat te verwachten hebben we op de bonnefooi een hostel gevonden. Slapen in een dormroom is helemaal mijn ding (en dat bedoel ik niet sarcastisch): met z'n tienen in een kamer gepropt. Je leert de leukste mensen kennen!  Openbaar vervoer is hier prut dus we hebben 3 volle dagen op het strand doorgebracht. Heerlijk! Je denkt dat je droomt, maar in werkelijkheid is het zand echt wit, zijn de palmbomen toch echt aanwezig, is het water lichtblauw en zie je beboste eilanden in de verte. We hebben ons prima vermaakt en hebben ontzettend leuke mensen uit Duitsland ontmoet.Ga er maar vanuit dat ik de dagen voor kerst op de kerstmarkt in Munchen doorbreng ;). 

We hebben op Langkawi nog een avond doorgebracht met de andere deelnemers van het HIV/AIDS project waarna zij terug zijn gegaan naar Kuala Lumpur om vanuit daar richting hun thuisland te vliegen. Wat zal mijn volgende reis worden..Libanon? Egypte? Taiwan? Genoeg keus! :)

Na een ontzettend relaxte tijd op Langkawi besloten we onszelf te tergen met een hike door de jungle in Taman Negara. Om daar te komen was al een hele klus: ons werd verteld dat we een bus konden nemen naar Jerantut, om vanuit daar een lokale bus te nemen naar de Jetty die ons dan naar het hart van de jungle zou brengen. Helaas. We vertrokken om 2:45PM om vervolgens om 4:30AM in the middle of nowhere te stranden. Daar sta je dan slaperig en zonder plan. Anyhow, waar een wil is is een weg en dus zijn we met een volledige omweg en extra onnodige kosten toch nog aangekomen in de jungle.

We hebben geslapen in een dormroom waar we onze eerste aanvaring met andere backpackers hebben gehad: of we het licht uit wilden doen en als je wilt praten dan doe je dat maar ergens anders. Vervolgens kregen we alsnog op ons kop terwijl we ergens anders plezier maakten, door  'vriendelijk'  gebonk op de muren. Ik moet zeggen dat  dit het stereotype van Fransen niet ten goede komt. Bovendien: wat verwacht je als je een bed boekt voor 10 ringgit? (lees: 2,50 euro per nacht).

Ik moet zeggen dat ik supertrots ben op Max, Tash en mezelf dat we ons jungle avontuur voltooid hebben. Twee dagen lang hebben we gezwoegd: een afstand van 16 kilometer met een volle bepakking op de rug, klimmend over boomstammen, glibberend in de modder en badend in het water. We hebben geslapen in een grot zonder zachte bedekking onder onze billen... stoer! Eten werd bereid boven een vuurtje en we hebben gegeten van palmbladeren met lepels die we uit dezelfde bladeren hebben gesneden met standleymessen. Bekers maak je natuurlijk door plastic flesjes door het midden te snijden en bamboe leent zich goed om chopsticks van te maken. Onze kleding was supervochtig (stel je voor dat je 16 km zwoegt met volledige bepakking in een luchtvochtigheid rond de 80 procent) en helaas droogt dat dus ook niet in een nachtje... We hebben ontzettend veel vleermuizen gezien en padden met een doorsnede van zo'n 20 centimeter (doet me trouwens denken aan de motten die ze hier hebben. Als je denkt een bruine vlinder te zien, knipper dan nog maar een keer met je ogen want dit  is dus een mot van zo'n 15 cm doorsnede). Helaas geen olifanten gezien, wel hopen uitwerpselen maar we hoefden gelukkig geen Bear Grills actie te ondernemen (Vincent, you know what I mean ;)). Ik heb ook de eerste bloedzuigers van me af moeten slaan! Ik wist helemaal niet dat ze lijken op wormpjes die spastisch op een boomstammetje naar je  zwaaien... Als ze je te pakken hebben bijten die krengen zich vast en na een tijdje voel je een  soort prikje waardoor je door hebt dat er een bezig is met bloedtransfusie. De kunst is om dat beest gewoon van je huid af te trekken, maar soms zijn ze nogal hardnekkig waardoor je ze eraf moet branden met een aansteker. 

Ik moet zeggen dat ik ontzettend trots, blij en voldaan was toen we uit de jungle kwamen, terug in de bewoonde wereld. Wat een avontuur! 

Kortom: Ik heb een geweldige tijd hier! De tijd gaat supersnel... iets te snel als je het mij vraagt. Gelukkig heb ik nog een aantal weken te gaan en daar zal ik volop van genieten. 

Ik moet ook even vermelden dat Ik zeer blij ben dat er weer Westerse toiletten met wc papier tot onze beschikking Zijn in plaats van de gaten in de grond en een emmertje water om je schoon te maken (Wat Ik overigens nog niet goed snap. Sure, het is hygienisch maar zonder papier moet je nog steeds broek ophijsen over een natte kont. Anyhow, you get what I mean.)

Zo, na dit leesvoer zijn jullie allemaal weer up to date. 

Ik heb nog wel aan jullie gedacht! Tijdens mijn jungle walk realiseerde ik me dat de sportschool met Erik (waarna we een sauna en zwembad  tot beschikking hadden) toch eigenlijk niet zo zwaar was... Tijdens een avondje uit in de Reggea Mansion (waar helemaal geen reggea werd gedraaid maar gewoon house) beeldde ik me in hoe vet Marieke dit zou vinden (jaja, je staat in mijn blog! :P)... Op verscheidene plekken heb ik me bedacht hoe origineel het zou zijn om met Yvonne de dans met de vingers te doen... Hoe warm Vincent het hier wel niet zou vinden en hoe tof Guido het zou vinden om te slapen in een grot en zijn eigen eten te maken boven een zelf gemaakt vuurtje. Jaap, ik loop al weken rond met een pakje Rendang kruiden die we moeten gebruiken als ik terugkom! Iris, haha alvast mega bedankt voor de sneldrogende handdoek die je voor me mee wilt nemen, dat is zoooooo handig :D Pap, ik dacht aan je toen ik in Little India een wierookbrander kocht (die overigens zeer onhandig is om mee te nemen maar die ik toch per se mee wil sjouwen), heb je nog wierook gebrand? En mam, alle condens die in de jungle in het horloge is ontstaan is weer verdwenen maar het horloge is sowieso lelijk geworden, ik zal een nieuwe voor je meenemen :D. Nu ga ik niet iedereen opnoemen natuurlijk, dus voel je vooral niet achter gelaten als je niet in dit korte berichtje staat. Ik wil gewoon even zeggen dat ik aan jullie denk ook al zit ik aan de andere kant van de wereld! Vind het ontzettend leuk om van jullie te horen dus blijf vooral berichtjes sturen :). 

ps1.Joanette, ik verheug me nu al op je salade met pesto dressing en mozarella! Al het eten is hier gefrituurd, gebakken, gekookt, of op welke andere manier dan ook geprocessed. Ik kan niet wachten op een lekkere rauwe salade :) Hoe is het bij de SEN nu? Geniet je voldoende van je welverdiende vakantie?

ps2. Daisy.. ik ga een souvenir voor je kopen in Thailand. Hoeveel aandenkens aan mij heb je dan al in je kamer? Past deze er nog wel bij? :P

Ps3. Lachen joh mam. Je hebt me niet zo opgevoed, maar het is normaal om je rijst met je handen te eten. Nu moet Ik zeggen dat het nogal wat vaardigheid vereist om niet alles over de tafel te strooien en naast je mond te werpen, maar oefening baart kunst.